Donderdag 7 november
Blijf op de hoogte en volg Maaike
07 November 2013 | Zuid-Afrika, Bronkhorstspruit
Eindelijk is er weer internet! We komen weer tot leven hier.. We hebben sinds maandag geen internet gehad, dus ik heb weer veel om over te schrijven. Vrijdag zijn we naar een braai geweest op de dam, best een groot huis met palmbomen en een bar in de tuin en een zwembad en keihard Armin van Buuren op de achtergrond. Die deed het hem, ook als een idioot gedanst daar. Alleen de jongens waren een beetje apart, dus dat doen we denk ik niet meer. Daarna de kroegen van Bronckhorstspruit, eerst naar Blikkie’s dorp, daarna naar die Stoep en we zijn geëindigd bij Billy’s Bar. In twee van de drie kroegen waren alleen maar blanken en we zijn er achter gekomen dat, een beetje grof gezegd, alle blanken Afrikaans praten en de donkere mensen Zulu. Nou is het Afrikaans nog voor geen meter te verstaan, alleen te lezen. De avond was wel voor herhaling vatbaar, de kroegen zijn leuker dan in Hoofddorp, terwijl Bronkhorstspruit echt een boerendorp is.
Zondag ben ik naar de kerk geweest, ik denk dat opa en oma erg blij zijn :). Gelukkig was bijna alles Engels, speciaal voor ons, dus ik kon redelijk wat verstaan. Daarna gingen we voetballen met wat jongens, dat is echt heel grappig. Ze komen uit hun rolstoel en rennen op hun knieën over het gras. De ledematen vliegen alle kanten op en ze gooien de bal, wel erg vermoeiend voor ze. Maandagavond hebben we maar een karaoke avond gehouden omdat we verder niks konden doen, dus een hoop geschreeuw met z’n 5en.
Dinsdagmiddag was er een cursus self defence, dat was best shocking want hij vertelde al over de 5 incidenten deze week ofzo. Het is hier niet zo veilig, wij zitten wel veilig in ons huis hoor, het is afgesloten met een hek en voor alle ramen zitten tralies. Ook kregen we wat tips over wat te doen als er opeens een inbreker in je huis is, je mag hem nooit neerschieten voordat hij wat gedaan heeft bijvoorbeeld. Maandag kwam de prof doctor Adrie Vermeer, hij heeft alle therapie hier geïntroduceerd en hij wilde ons wel even mee uit eten nemen. Dus hebben we dinsdagavond in die Stoep gegeten, dat was ook wel leuk om een keer buiten de deur te eten.
Woensdag zou Marthe naar Nederland vliegen, onze opdrachtgever, dus niet zo handig voor ons, maar we doen het onderzoek maar zonder haar. Omdat het in hier nooit zo gaat als je zou willen kon uiteindelijk niemand de auto mee terug nemen dus heb ik me aangeboden als vrijwilliger. Op het vliegveld op Joburg mocht ik rijden en we moesten eerst nog iemand afzetten in Benoni voordat we weer terug konden, dus het was een heel gezoek. Maar na wat geklooi met de ruitenwisser ging het best goed. Donderdag gingen we de day care centers bezoeken, dat zijn de centers waar de kinderen ’s avonds gewoon naar huis gaan. Ook hier mocht ik naartoe rijden, want de anderen zagen het nog niet zo zitten, maar ik ben maar één keer ergens rechts gaan rijden en gelukkig merkte de rest het meteen op. Ik ga ze nog wel dwingen om ook gewoon te rijden, het is best te doen. Karoline vertelde me dat alle snelwegen voor het voetbal zijn aangelegd dus ze zijn erg mooi en groot.
Woensdagavond was mijn avond om te koken dus ik was van plan om een soort van chicken tonight te maken, maar omdat de kip maandag al uit de vriezer was gehaald was hij niet goed meer. Ik hoeb er toen gewoon maar heel veel groente in gegooid, maar op het zakje stond chicken curry en dat bleek dus super heet te zijn, we hebben er niet zoveel van gegeten. Het wordt hier ook steeds leuker, ik begin de kinderen te leren kennen en ze herkennen mij. Het is vooral leuk om met ze naar buiten te gaan en wat met ze te doen. Vandaag hebben we memory gespeeld met een paar van de “slimsten”. Ze spelen alleen steeds vals maar het is wel leuk. Ik denk dat het erg belangrijk is dat ze wat persoonlijke aandacht krijgen en vaker buiten komen want als het aan de careworkers ligt gebeurt er niet veel. In ons huis is het ook erg gezellig, we zitten hier met Karoline, een vrijwilliger uit Duitsland die hier een jaar blijft. Ze is er nu al drie maanden dus ze kan ons veel vertellen en ze kent de kinderen allemaal bij naam. Sommige namen zijn nog best moeilijk te onthouden.
Morgen gaan we naar een klein park met zebra’s en giraffen met Adrie Vermeer, het schijnt wel leuk te zijn maar niet als je eerst naar het Kruger park bent geweest. Ik ben benieuwd. Zaterdag willen we eigenlijk gaan shoppen in Pretoria maar we hebben een auto probleem dus ik weet nog niet of dat gaat lukken. Nu ga ik eten, Sanne heeft pasta gekookt. Daag
Zondag ben ik naar de kerk geweest, ik denk dat opa en oma erg blij zijn :). Gelukkig was bijna alles Engels, speciaal voor ons, dus ik kon redelijk wat verstaan. Daarna gingen we voetballen met wat jongens, dat is echt heel grappig. Ze komen uit hun rolstoel en rennen op hun knieën over het gras. De ledematen vliegen alle kanten op en ze gooien de bal, wel erg vermoeiend voor ze. Maandagavond hebben we maar een karaoke avond gehouden omdat we verder niks konden doen, dus een hoop geschreeuw met z’n 5en.
Dinsdagmiddag was er een cursus self defence, dat was best shocking want hij vertelde al over de 5 incidenten deze week ofzo. Het is hier niet zo veilig, wij zitten wel veilig in ons huis hoor, het is afgesloten met een hek en voor alle ramen zitten tralies. Ook kregen we wat tips over wat te doen als er opeens een inbreker in je huis is, je mag hem nooit neerschieten voordat hij wat gedaan heeft bijvoorbeeld. Maandag kwam de prof doctor Adrie Vermeer, hij heeft alle therapie hier geïntroduceerd en hij wilde ons wel even mee uit eten nemen. Dus hebben we dinsdagavond in die Stoep gegeten, dat was ook wel leuk om een keer buiten de deur te eten.
Woensdag zou Marthe naar Nederland vliegen, onze opdrachtgever, dus niet zo handig voor ons, maar we doen het onderzoek maar zonder haar. Omdat het in hier nooit zo gaat als je zou willen kon uiteindelijk niemand de auto mee terug nemen dus heb ik me aangeboden als vrijwilliger. Op het vliegveld op Joburg mocht ik rijden en we moesten eerst nog iemand afzetten in Benoni voordat we weer terug konden, dus het was een heel gezoek. Maar na wat geklooi met de ruitenwisser ging het best goed. Donderdag gingen we de day care centers bezoeken, dat zijn de centers waar de kinderen ’s avonds gewoon naar huis gaan. Ook hier mocht ik naartoe rijden, want de anderen zagen het nog niet zo zitten, maar ik ben maar één keer ergens rechts gaan rijden en gelukkig merkte de rest het meteen op. Ik ga ze nog wel dwingen om ook gewoon te rijden, het is best te doen. Karoline vertelde me dat alle snelwegen voor het voetbal zijn aangelegd dus ze zijn erg mooi en groot.
Woensdagavond was mijn avond om te koken dus ik was van plan om een soort van chicken tonight te maken, maar omdat de kip maandag al uit de vriezer was gehaald was hij niet goed meer. Ik hoeb er toen gewoon maar heel veel groente in gegooid, maar op het zakje stond chicken curry en dat bleek dus super heet te zijn, we hebben er niet zoveel van gegeten. Het wordt hier ook steeds leuker, ik begin de kinderen te leren kennen en ze herkennen mij. Het is vooral leuk om met ze naar buiten te gaan en wat met ze te doen. Vandaag hebben we memory gespeeld met een paar van de “slimsten”. Ze spelen alleen steeds vals maar het is wel leuk. Ik denk dat het erg belangrijk is dat ze wat persoonlijke aandacht krijgen en vaker buiten komen want als het aan de careworkers ligt gebeurt er niet veel. In ons huis is het ook erg gezellig, we zitten hier met Karoline, een vrijwilliger uit Duitsland die hier een jaar blijft. Ze is er nu al drie maanden dus ze kan ons veel vertellen en ze kent de kinderen allemaal bij naam. Sommige namen zijn nog best moeilijk te onthouden.
Morgen gaan we naar een klein park met zebra’s en giraffen met Adrie Vermeer, het schijnt wel leuk te zijn maar niet als je eerst naar het Kruger park bent geweest. Ik ben benieuwd. Zaterdag willen we eigenlijk gaan shoppen in Pretoria maar we hebben een auto probleem dus ik weet nog niet of dat gaat lukken. Nu ga ik eten, Sanne heeft pasta gekookt. Daag
-
07 November 2013 - 21:12
Papa:
Jeetje Maaike, 4 dagen geen internet. Wist niet dat het daar zo erg was. Je bent de eerste van ons die links heeft gereden. Stoer hoor. Lijkt me net zo gek als mosselen eten met een rietje. Maar dan anders. Dus jij staat nu net zo lang met je pistool te wachten totdat de inbreker het bestek pakt. Nou ja, dan kun je natuurlijk wel lekker schieten. Je kunt misschien eerst beter een verse kip schieten. Ik ben trots op je. De eerste de Boer die in Afrika eindelijk eens iets zinnigs doet. Sterkte en succes!! XX -
07 November 2013 - 21:30
Rita:
Heeey Maaike!
Wat 'n verhaal!! Leuk om allemaal te lezen hoor!
Jij wil over een paar weken helemaal niet meer weg daar!?
En een prachtige ervaring: dat neemt niemand je ooit nog af!
Vergeet je niet foto's te nemen van alles wat je daar ziet/meemaakt?
Hou je handen aan het stuur en de auto op de linkerrijbaan en ik kijk uit naar je volgende verhalen!
Succes & have fun!
XX -
07 November 2013 - 21:44
Roy En Lisa:
Jeeeeeeej!! Weer een verslag van Maaike!
Samen met roy vanaf onze (kleine) scherm op de telefoon hebben we de berichtje gelezen. Wij hadden een berichtje ontvangen van Sander op de familiewhatsapp (denk jij dus ook haha), dus we zijn meteen gaan lezen!
Heerlijk weer van je te horen, mooie verhalen! Top om te lezen!
Ook wij kijken uit naar je volgende verslag!
Veel plezier, geniet!!
xXx -
07 November 2013 - 21:53
Gerard En Ria Schavemaker:
Tjonge wat een verhaal. Je bent inderdaad in een heel andere wereld. Heerlijk om jouw verhalen te lezen. Lieve groetjes, Gerard en Ria Schavemaker.
-
08 November 2013 - 21:16
Jacqueline En Jantonio:
Het Maaike,
Wat een verhaal zeg. Leuk om te lezen wat je zo doet op een dag.
Geniet ervan en pas goed op jezelf.
Lieve groetjes van ons allemaal xxxxxx
Jacqueline en jantonio -
08 November 2013 - 22:42
Opaleo:
Hoi Maaike! Heb je twee verslagen gelezen. Jij maakt daar heel wat mee hè, in Verweggistan. Ik merk dat je je niet verveelt. Lijkt me gaaf, zo'n kroegentocht, ik vraag me af hoe je thuis komt. Goed van je dat je ook de kerk weet te vinden, natuurlijk zijn we daar blij om. Niet bij een enkele keer laten, hoor.
Je kunt je hart ophalen aan autorijden, lees ik. Leuk hè, links rijden; wij hebben het, ook nog met je vader als jochie erbij, ook verschillende keren gedaan, in GB. Ik heb daar niet 1 keer rechts gereden, maar dat komt omdat ik van tevoren altijd een week op de Nederlandse wegen oefen in links rijden.
Ik kan niet reageren op alles wat je schrijft, want dan zou deze reactie veel te lang worden. Wel wil ik nog even kwijt dat ik vind dat je een goede stijl van schrijven hebt. Een waardige kleindochter van een oud-schoolmeester.
Ook verder een fijne tijd gewenst en hartelijk gegroet, ook namens omatruus,
opaleo -
10 November 2013 - 15:43
Mama:
Lieve Maaike, ik ben blij dat ik weer wat over je avonturen lees. Vanmorgen thuis gekomen uit Cuba, daar is dus echt geen internet of wifi. Dus meteen je weblog gelezen. Het is wel een compleet andere wereld waar je nu in leeft. Maar zo te zien pak je het goed op. Als je kunt motor rijden in Oostenrijk kun je ook in Zuid Afrika rijden. Je weet allang dat ik trots op je ben. Maar met die kinderen is ook wel heftig, maar zo te lezen gaat het wel goed. Nog geen insulten meegemaakt?
Wij hebben en lekker weekje gehad. Zijn een dag naar Havana geweest. Hebben de sigarenfabriek bezocht waar 300 man op een rijtje sigaren zitten te maken. Daarna met zo'n oldtimer door de stad gereden.
We zijn ook een dag naar Trinidad geweest, ligt 400 km van Varadero. Zijn daarheen gevlogen met een helikopter. 1 uur vliegen. Het was een Russisch toestel waar 20 personen in kunnen. Maar geen airco, dus op de terugvlucht had de steward de duur maar open gelaten. We hebben door de bush gelopen en bij watervallen gezwommen. En natuurlijk Trinidad bezocht, mooi koloniaal stadje. Ontstaan door de suikerplantages. De suiker baronnen hadden hun huis in Trinidad.
Heb je nog geen klachten van muggen en ben je nog naar Pretoria geweest.
Ik lees je berichtje wel weer. Veel liefs mama -
10 November 2013 - 19:26
Dirk En Tini Hols:
Hallo Maaike.Wat een verhaal zeg,dit vergeet je je hele leven niet.We vinden het fijn
dat we het kunnen lezen,envinden het knap van jullie allemaal.Nog een fijne tijd,
en dat je er veel van mag leren. opa en oma Hols. -
10 November 2013 - 20:31
Mirjam:
Hi lieve maaike! Jeeeej weer een nieuw verhaal! Wat maak je ontzettend veel mee zeg:) ik heb het verslag almmeerdere keren voorgelezen (aan ser, zijn familie, mijn familie en een collega). Dus je wordt op de voet gevolgd! Ik mis je wel een beetje hoor. Het is jammer dat je zo ver zit anders was ik zeker langs gekomen! Xxxxjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
